დე, იცი... ღამითცრემლიმომდისხანდახან დაგარინდებულსიმარტოვესტუჩებზევითლი, ჩემიცხოვრებისისეტაპიუკვედამთავრდა დაყოველდილით, მაკიაჟითმეფერებსვიცვლი.
დე, იცი... მემაჩუქეს, აპრილისკაბა დაარათითზეწამომაცვესმბზინავირგოლი, მეგავიზარდეთუისკაბადაპატარავდა არვიცი, მაგრამმისნაფლეთებსყოველდღე ვწონი.
დე, იცი... მტკივასისხლისაგანდაცლილიგული, ლიბრგადაკრულითვალისჭრილითვეღარასვხედავ, საწოლზეკუტილავაშივითპირქვეგართხმული
რიჟრაჟითისეცგახუნებულოცნებებსვღებავ. |