ჩემო ძვირფასო დაო ზოზია!
მივიღე შენი წერილი და ვიგრძენი სინანული; რატომ მე ამდენ ხანს ვერ გნახე. ამის მიზეზები ბევრია. მაგრამ მაინც ეს არ მეპატიება. გავიგე, რომ გყოლიათ შვილი, სასიამოვნოა ძლიერ, ბავშვს, და - ბევრს, არაფერი ჯობია. სხვა ლუკა თუ კარგად არის. მაშოს გადაეცი ჩემი უდიდესი სალამი. ნუ გგონიათ, რომ დამავიწყდით, სრულიად არა, მხოლოდ წერა მეზარება. მე ზაფხულში ჩამოვალ უსათუოდ. მანამდე შენ თუ მინახულებ, კარგი იქნება. მრცხვენია, მაგრამ გეტყვი: ქვეშაგებელი სულ ... კითხვის გაგრძელება »

ახლა უფრო ხშირია შეცდომების დაშვება,

ახლა მოდის ივნისი, ირგვლივ მწვანე მოლია.

ჩემი წმინდა სახელი პოეზიას დარჩება,

ჩემი გული და სისხლი - ეს "Memento mori”-ა.


დღეს სამია ივნისის, მინდა იყოს ცამეტი,

ჩემს გარშემო ციხეა - მწუხარების სავანე.

რომ მდომოდა სიცოცხლე, სიკვდილს არ ვიწამებდი,

მიწა არ იქნებოდა ჩემთვის შავი სამარე.


სადღაც მთასთან იწვიმა, სადღაც მთაზე ბურია,

ამნაირი ღიმილი ... კითხვის გაგრძელება »

მე შენს კალთებზე სიმშვიდეს ვეძებ, -

ვეღარ გავუძელ მღელვარე თბილისს.

ახლა თოვლივით ვილევი მზეზე

და მომდევს ქარი შორი აპრილის.


ყრუ მდუმარებას ყოველმხრივ ისვრის

შენი დღეები ამწვანებული.

მოვედი შენთან თბილისის ნისლით

და ღამეებით გაწვალებული.


ო, ლოცვით სული აქაც აივსო,

ისევ ავყევი დამღუპველ ვნებას.

და შენ სივრცეზე, მე, ქუთაისო,

ველი სხვანაირ დღის გათენებას. < ... კითხვის გაგრძელება »

მზე ნელა ჩადის და დგება ჩრდილი,

გარშემო ძველი ძეგლები დგანან.

ო, ვიღაც ქალი საფლავთან ტირის,

არყოფნის შიშმა მეც ამიტანა.


ქარმა ფოთოლი კვლავ შეარხია,

თანაც ბეღურამ ყივილი მორთო.

და ყვავილივით აგერ მარხია

უცნობი ქალი: ალლიდი ოტტო!




უცნობი გერმანელი ქალი, დაკრძალული გერმანელების ყოფილ სასაფლაოზე, პოეტმა მას საგანგებო ლექსიც კი უძღვნა, გადმოცემით, გვარის თავისებური კეთილხმოვან ... კითხვის გაგრძელება »

ასე თეთრია ეს ჩემი ფიქრი

(წუხელ ოცნებას ცისკენ მივყავდი) .

მე დავდიოდი შენ სახლის ირგვლივ

და შენ, ძვირფასო, სხვაგან იყავი.


ალბათ გულიდან სისხლი მდიოდა

და გული ჩანდა უფრო სტრიქონთან.

ვწუხდი, ეს წამი რომ გადიოდა,

ვწუხდი, ეს ფიქრი რომ დროს მიჰქონდა.


და იყო ბაღი და თეთრი სკამი,

მე ვისვენებდი, ქროდნენ ბინდები.

და იყო წამი, ცისფერი წამი

და იყო წამი სხვა გარინდ ... კითხვის გაგრძელება »

ასე თავდება ჩემი ცხოვრება,

იქ დუმილია და ქალი ცხოვრობს.

მწყურია ზეცის გამოთხოვება,

მთვარესაც მინდა გამოვეთხოვო.


მგონია ეს დრო სიკვდილს მავალებს,

ვწევარ და მინდა გავიდე ველად,

ვწევარ და კივის შორს ორთქლმავალი,

კივის და თითქოს თხოულობს შველას.


სიცოცხლე ქრება, მე რაღაც მშველის,

ქსელში გავები, როგორც ობობა.

მე ახლა ვწევარ და სიკვდილს ველი,

ეს ისევ კამოს სავა ... კითხვის გაგრძელება »