ნიავი, ია, ნარგიზი,

ავტომობილი კრიალა -

დილამ ასფალტის სარკეზე

ნავივით გაისრიალა.


აგერ მზის ამომთოვრება,

მაღლა ღრუბლების გარდავლა,

მან ერთი ჩემი ცხოვრება

ათას წელს გადაამრავლა.


გადაამრავლა, უმალი,

მსგავსი წუთისა, ჩრდილისა,

და მესმის ხმა იდუმალი:

წამოდექ, ძეო დილისა!


ო, ძეო დილის! აწ განვლის

გრძნობა სიბნელის ნაფლეთის

აღმ ... კითხვის გაგრძელება »

ოჰ, ნუ იფიქრებ რომ მოკვდა გული,

რომ სულ დავმარხე ოცნება წრფელი,

განადგურების სევდიან გზაზე

გულს ბევრი რამ აქვს ხელუხებელი.


ველი, ვიბრძოლებ...მე ამ ყვავილებს

ვატარებ, სანამ მექნება ძალი,

რომ არ შეეხოს მას სისასტიკის

ძალა შავ-ბნელი, ხელი მუხთალი.


და მუდამ გულში გავზრდი იმ იმედს,

რომ სადღაც არის ისეთი მხარე,

სადაც ედემი ჰყვავის მზიანი,

სადაც არ არის სული მწ ... კითხვის გაგრძელება »

სიცოცხლის აჩრდილს

სული არ ერთვის,

სხვა გამოძახილს

ვისმენ ყოველთვის.

მხიბლავს ეთერი

და ვმღერი... ვმღერი...

სხვა ყველაფერი

ერთია ჩემთვის.


სასიყვარულოდ

გული აღარ თრთის,

აღარ მიწოდებს

ნეტარება მთის.

შავ დემონს მივე

ფრთა მოტივტივე

და ყოველივე

ერთია ჩემთვის.


ადრე წამერთვა

ალერსი ღმერთის.

სხვ ... კითხვის გაგრძელება »

შენს სიყმაწვილეს ახსოვს მხოლოდ ზუზუნი ქარის,

როგორ უგონოდ გაწამებდა ბედი, ვაიმე,

ახლა შენს სულში ყვავილისთვის მზე აღარ არის,

მზე აღარ არის და არ არის არარაიმე.

ცეცხლი გწყუროდა, რომ აგენთო ბნელი ნაპირი,

წმინდა ტაძრები, სიონები, სვეტიცხოვლები.

ახლა შენა გსურს არაფერი, ო, არაფერი,

მხოლოდ ზამთრების მწუხარებით შეიფოთლები.

არც ღმერთი, არც ცა არ სწყურია გაუგებარ სულს,

არც სიყვარული, არც ღიმ ... კითხვის გაგრძელება »