ვდგავართ მე და შენ.
გვაინტერესებს არავინ
და თოკზე გადაფენილი ცა ისევ ვერ გაშრა.
ვდგავართ მე და შენ.
ტყუილია მხოლოდ სიტყვები.
მე ჩუმად ვარ და
რაში მჭირდება რამე გითხრა,
ან ვინმეს რამე ვუმტკიცოთ.
უკვე შევშალეთ გვიყურებს ვინც კი.
უკვე დავაფრთხეთ ყველა ვირთხა.
ავედით ზემოთ, იმ ცის იქით
თავზე რომ გვადევს,
წვიმაგამტარი ქოლგასავით.
გვადევს და ვდგავართ,
ჩვენ ერთმანეთი ღმერთის მერე ბოლომდე გვწამდეს.
ჩვენ ვიყოთ მშვიდად.
გასავლელი დრო თვითონ გავა.
იქნება ისეც, მე ცხოვრება მომიჭერს ყელში,
მოხვალ, შემიხსნი პირველივე ღილს საყელოზე,
მე დამარქმევენ უეჭველად შენს, შენით შეშლილს.
და შეშლილებსაც ხომ ფარავენ ანგელოზები |