ლექსის მტე ვარ მე შენი, სტრიქონების ქაოსში... მთელი ღამე უჩუმრად, თავზე დამთენებია... სულ მთლიანად მაოცებ, არ მეგონა, გავვოცდი... შენი სითბო უმზეოდ, როგორ შემომთებია...
ეხლა დილას ვიზოგავ და სტრიქონებს დავეძებ... დილამ გამომაღვიძა, ცა ფიქრებად მეხურა... ვოცნებობდი ოდესმე, შენი სუნთქვა მესმას და რა მოხდება ბოლომდე, მხოლოდ შენთვის მეყურა...
ზურგით როგორ ვიდგები, ასე ვერ მოგიგობენ.. მეც თვალებში გიყურებ, გახელებულ მარტივით... მაპატიე ხანდახან თუ მოგტაცებ სტრიქონებს... და გავაბნევ ჰაერში სიყვარულის ქარივით... |