ქარმა გამომწვევად ფოთლებს ჩაუქროლა და ერთ ლამაზ ფოთოლს გული აუთრთოლა წამო, წამომყევი ცხრა მთას მოგატარებ მერე მოგიყვან დედას ჩაგაბარებ ფოთოლს ამის მეტი არა გაუგია გრძნობით ანთებულმა თავი დაუქნია ქარს სიყვარული აღარ გაუცია გრძნობის ქარიშხალში ისევ გაახვია ახლა აფარატებს ალბათ ლამაზ ფოთოლს გულსაც უხალისებს ალბათ წარა-მარა მერე მიატოვებს სადრაც ქუჩის ბოლოს ერთი მეეზოვის ცოცხის ანაბარად...
|