შენ გქვია ქალი, თორე ისე ჰგევხარ გაზაფხულს ზამთრის მკვლელ მზიურ სითბოსა და სხივთა ნაკადულს გადაჭრელებულს, მოქარგულს და ღმერთის დახატულს
შენ ყველა კაცი ქალს გიწოდებს, მე კი - გაზაფხულს
ჩემი სანთელი ღამე იწვოდა, იწვოდა ნელა, თან გამალებით, ჩემი ცხოვრებაც ისე იწვოდა, ისე იწვოდა, როგორც სანთელი
|