სულში უშენობა მათოვს... უკვე მერამდენედ ვითვლი... მე ხომ, საოცრებას არ გთხოვ... მე ვერ დამამარცხებს ფიქრი...
სიკვდილს მომაწყურებს სევდა... ისევ ვემსგავსები ფოთოლს... ისევ, არ ვუჯერებ დედას... ისევ, უშენობით ვლოთობ...
მოდი, მომაშორე სევდა... და ნუ ამიჭრელებ ფიქრებს... მაინც მენატრები... ხედავ? ისევ დამიბრუნდე, იქნებ...
გული ამიჭრელა ბინდმა... კმარა! ფიქრები და დარდი... ატმის გაღიმება მინდა, სავსე იებით და ვარდით...
ფიქრი ამიმწვანე, ხედავ? გულზე ისე მადევს ლოდი... თუკი, შენზე ფიქრებს ვბედავ... ჰოდა, ადექი და მოდი... |