როცა გრძნობა დამძლევს თასი აივსება ,

ისევ ჩემებურად ვიტყვი სადღეგრძელოს,

მაშინ ვარსკვლავები ცაზე აინთება ,

იქნებ მათმა ბრწყინვალებამ მაინც ამამღეროს

როცა თასს გამოვცლი ცრემლი მომაწვება,

ისევ მოვიწყენ და ისევ ავტირდები,

შენი სიახლოვით იქნებ ვიგრძნო შვება ,

მე გტხოვ მოდი ხოლმე როცა დამპირდები.

იმ ერთ სადღეგრძელოს ოროც ხომ მოჰყვება,

ბევრი ბრზნული სიტყვა მინდა გავიხსენო

და თუ ერთი ფრაზაც აგარ გამოჩნდება.

მაშინ ღვინის თასმა მინდა დაისვენოს.

გრძნობა ხომ ჩემს თავზე ხომ უფრო ძლიერია,

მას რომ შევებრძოლო მარტო ვერა ვბედავ,

ღვინო ამიტომაც ასე მწყურებია

და მის ანარეკლშიც შენს თვასლებს ვხედავ.

როცა გრძნობა დამძლევს თასი აივსება ,

დავცლი მიზეზი კი შენი თვალებია,

ნეტავ როდის მომცემ კარგო მოსვენებას,

მიტხარ თორემ ღვინო სულმთლად დამელია.