ტაძრის ერთ კუთხეში დაჩოქილიმორცხვად ვემალები ცოდვებს,თვალებ დახუჭული, დამხობილი,ჩუმად ვიმეორებ ლოცვებს.ცამდე აღმართული გუმბათიდანფრთხილად დაეშვება სხივი,ჩამოფარფატდება ანგელოზთაფრთებით გადაბმული მძივი.მიმოიბნევიან მთელს ტაძარში,მიმანიშნებელნი ერთის,ყველა შესამკობზე ძვირფასიაწმინდა სამკაული ღმერთის.ხატთან ანთებული სანთლებიდანუხვად იღვენთება სითბო,ხელის გულები მაქვს მიშვერილიდა თან სულის გულსაც ვითბობ.ხატთან ანთებული სანთლებიდანცრემლი იღვენთება თითქოს,ეს ხომ დედა არის, მარიამი,ის ხომ მუდამ ჩვენზე ფიქრობს.წმინდა ანგელოზთა სამკაულშიჩემი ანგელოზიც ვნახე,ისე მომეფერა, ისე აუხსნელად,ყველა ჩემი ცოდვა ვძრახე.და მე დღემდე მჯერა, რომ უფალმახელზე მომიჭირა ხელი,და მე ის ვიგრძენი, როგორც უტკბილესიმშვიდი სიოს ქროლვა, ნელი... |
By nervoza
