მომნატრებიხარო,დროს დავიწყებიხარო,

საფლავებიაო,ირგვლივ სიჩუმეაო,

ნახე,ხეებიც კი ჩუმად შენზე ტირიანო,

მომნატრებიხარო,

ისევ ჩუმად ვარო,გულის ნაწარმოებს ცრემლით ვასველებო,

ისევ საფლავები ჩუმად ტირიანო,

ლექსი დაგიწერე,ჩემი ფიქრებითო,

მომნატრებიხარო.

გულიც გიტკენია,მაგრამ უცაბედად,

ჩემებს დაავიწყდი,

მე კი ისევ ისე ჩუმად მისმენია,

შენი საყვარელი ტკბილი ჰანგებია,

შენი რამტარირო გულში

ჩამრჩენია შენი გაბრაზება,

შენი დაძახება მომნატრებიაო,

შენი თვალთახედვა მომნატრებიაო,

თქვენი ერთად ყოფნა.

შენ კი,მამაჩემო,უცებ გაიპარე,

თქვენი ერთად ყოფნა დროს წაუშლიაო.

შენ კი,დედაჩემო,ვიცი,შენც გიყვარდა

ჩემი მამაჩემი

ჩვენი ზღაპრებია ისევ სიმარტოვე,გულშიც დარდებია,

მე კი ისევ გნატრობ.

ირგვლივ საფლავები,

იქ კი არაფერი.

ჩემი მამაჩემი