სუსხიან ზამთარს შევხვდი უშენოდ და თოვლმაც იგრძნო შენი არყოფნა, ისევე როგორც ბავშვი უდედოთ. . . . დღეს ფიქრებს ისევ ძლიერ ახსოვხარ. უკვე ზაფხული ტირის უშენოდ, თავს ვერ იტყუებს იცის არ მოხვალ ხვალ ისევ ცაზე გამოჩნდება შენი თვალები, უზომოდ ვნანობ მარტო აქ რომ ვარ. . . . . მე ყველას შენით ვხედავ და ვიწყებ ნახე სიჩუმეს, შენი ხმა რომ აქვს?!!! ცუდათ გამომდის,ფიქრს დრო მიწელავს, წუთებს ღალატი. . . . მოაქვს და მოაქვს.
|