ზოგჯერ გავიფიქრებ, გავგიჟდე და ვთქვა, ნამუსგარეცხილი ქალის შვილი ვიყო, ხშირად შევიგინო, _ ჩემი დედა!.. ტრადიცებიდან გავირიყო.
არვინ გაიკვირვოს, _ შეიძლება, გაპრანჭულ ლაპარაკად დავიღვენთო, თმა გადავიშალო კულულებად, ცხვირზე საყურე გავიკეთო.
ვინატრო ანტალია, ან ის `რიო~ სულ არ გავიხსენო ვარძია, როკზე და რემიქსზე გადვირიო, ქართულზე ჩავიუბნო: _ `ბანძია~ …
კანაფი გავაბოლო, კუბები მოვითვალო, ვაჟკაცს ვაჟკაცური არ ვუთხრა, სამჯერ გათხოვილი ცოლად მოვიყვანო, გერები მივიღო საკუთრად.
კაცმა, ვიწუწუნო: დედა, მამა, მშია! ან ვინმეს ჯიბეს ხელი ჩავუყო, დავკარგო ყველაფერი რაც კი გამაჩნია, მაგრამ … ქართველობას რა ვუყო. |