ნუ დაიჩივლებ, - მე საბრალოს არ მაქვსო ბედი, ნურც იმას მოთქვამ, თუ რა სასჯელს ზეცა გპირდება, ბარათაშვილის სამშობლოა, - რა გითხრა მეტი, აქ უბედობა არავის არ გაუკვირდება! ცხოვრება ჩვენი - არც ფარსია და არც წამია; ერთს გეტყვი, ვიდრე დანისაკენ ხელს გააცოცებ, გალაკტიონის სამშობლოა, ჩემო კარგო, აქ თვითმკვლელობით ვერავისაც ვერ გააოცებ. ჩვენი ვალია, რომ გვიყვარდეს სულზე ძალიან, გავყვეთ ბილიკებს - ღვთით ნაბოძებს და დანალოცებს. საქართველოა, სა-ქარ-თველო, - ჩემო კარგო, ჩვენ აქ ვერავის, ვეღარაფრით - ვერ გავაოცებთ |