ღამეა, ქუჩა თუ ვიღაცის პროსპექტი, ჩიტები უცდიან წვიმას, რომ გაერთონ, მსურდეს და უთუოდ სიგარეტს მოვწევდი, ნეტავი ვიცოდე, რა მინდა საერთოდ.
გელოდე იმდენხანს, კინაღამ მივღამდი, ვკანკალებ, ქურთუკს კი აწვალებს სიცივე, საათებს მოვხსენი სიყალბის ნიღაბი, მერე კი დავჯექი, უშენოდ ვიცინე.
ფაქტია არ მოხვალ, გიცდიდი რის გამო, ხელები ცივია, მზერაზე ნაკლებად, ჩერდება დროება და უნდა იწამო – მიყვარხარ! ახლა კი ავტობუსს გავყვები |