ისევ ისე დაბინდულა საღამო... ისევ, ჩუმი მარტოობა ფეთქავს, მეგობარო -მომაწოდე სასმისი ამ ღამესაც -ბარემ ლოთი მერქვას! ამ ღამითაც...შევებმები იალქნებს და ალისფრად -მოგონებას ვხატავ, ნაბიჯებით გავასწორებ ფილაქნებს ცხოვრებას რომ შეცდომებად აკრავს. კვლავ, დაღლილი მენატრება სილურჯე, შუაღამის -ძილნარევი განცდა, რა ძალიან უწვიმია სიგიჟეს მოგონებით -ოცნებებს რომ გასცდა ჩამქრალია,ახლა ყველა ფანჯარა, ამ ნაბიჯებს დაფარავენ ფარდით, დავამთავრო დროა,თორემ ზამთარმა - შეიძლება დამათოვოს მარტით! ჯერ კი...ისევ დაბინდული საღამო მარტოობაც -ისევ ისე ფეთქავს, |