რა საიდუმლოს ატარებს წვიმა...
მოდის და მოაქვს მტირალა სევდა,
სულ დაინამა ცრემლებით მინა,
ჩემსავით ისიც სველ ლექსებს წერდა...

დამძიმებული წვიმით და დარდით,
ლექსების ბედი ასე წყდებოდა,
ზედ აბიჯებდნენ ნაბიჯით, მარდით...
ოღონდ ფეხი არ დასველებოდათ!

ისევ ისე წვიმს, ჩუმად და უხმოდ,
დღეს ღაპა-ღუპით მოსდის ცრემლები,
ფანჯრიდან ვხედავ, ასველებს უცნობს
წვიმა...და ისევ შენ მახსენდები...