ფიქრებმა დასაჯდომი ადგილი იპოვეს.ფიქრები ისეთი ცარიელი იყო, რომ
აზრებმა გარემოს გამოცვლა ითხოვეს.
გარეთ შემოდგომა ფოთლებს თავს ესხმოდა,
შიგნით გაზაფხულის ნაკვალევს ვეკვროდი,
ნაწვიმარ ფანტელებს მზე ცეცხლს უკიდებდა,
მე წლების გროვებით შემკრთალი ვთბებოდი.
სამყარო ისეთი ფერმკრკრთალი იყო, რომ
ფერების საფლავებს ზეცაში მოვძებნი,
იმდენ თვითმკვლელობას ვუცქირე ფოთლების
აღარ მაკვირვებდა ხმა ქარის გოდების.
ვშორდები, ვშორდები, შეგძნებებს ვშორდები
დრო დროში იწვება დრო დროში მორგებით
გარეთ შემოდგომა ფოთლებს თავს ესხმოდა.
შიგნით გაზაფხულის ნაკვალევს ვეკვროდი.