ფიქრის ქარიშხალში გრძნობა აირევა,

და თითქოს გაფრენას მთხოვს...

იმასაც ვხვდები რომ, უკვე წამებს მითვლი

შენ სადღაც, წასვლას ლამობ შორს,

მე კი ჩემს გრძნობასთან ისევ დამტოვებ და

მე ისევ გავყვები დროს...

აჩრდილად ქცეული ჩემი ლაღი გრძნობა,

რომ აგდევნებია გრძნობ?!

თუმცა ეს სიტყვები,

თუმცა ეს გრძნობები,

შენთვის სულ ერთია ვგრძნობ...

ამიტომ ცრემლებიც უჩუმრად ჩნდება და

ისევ იკარგება შორს...

ის ფიქრებს მიყვება,

ფიქრად, წვიმად ცრის და

თვალზე ფიქრს ცრემლად შობს...

იცი რაძნელია როცა მართლა გიყვარს,

როცა უმისობას გრძნობ..!

როცა მარტოობა სულში ჩაჭედილი,

მარტოობასაც გრძნობს...