ბედნიერებამმითხრა_ ნუმეძებ
შენიშვილებისთვალებშიმნახე..
ნაზისამშობლოსუხლებველებზე
ნაწვიმარსიოდგამომიძახე.
შემხვდიშავიზღვისნაჩურჩულებთან
სადაცკოლხეთიშეხვდადიაოხს,
სადაცშორსწასულსლოდინსურეკდა
ტალღებსმომდგარიმთებისფრიალო.
მნახეკახეთისუდრეკდგომაში,
მთვარისფერვაზისფოფინაჩრდილში,
თრიალეთსმომწყდარშემოდგომაში
დაჭირნახულისჟივილ-ხივილში.
დაზამთრებულიგურიისმთებში,
ხელიხელნაკრეფჩხავერისტკბილში,
საგაზაფხულედმზანადურებში
დაკრიმანჭულისჭირზესიცილში.
ბედნიერებამმითხრა_ რადმეძებ?!
მეხომმეგრულინანებიმქვია,
ლაზურიქვისფერისდაბლობებზე
გაზრდილქალ-ვაჟებსრომზნედატყვია...
მეამჰერეთის, ანიმერეთის
სიზმრებისცავარდაუსაბამო,
სტუმრისგულიანმოსაფერებ(თ)ის
უარყოფავარსოფლისსაამო...
ისქალაქივარქარისმცნობელი,
გულისბაგრატისგუმბათისხელა,
ზემო-იმერეთსდინჯადმომსვლელი
ზრდლობიანივარსაპოვნელა...
მემთებისზღვავართეთრადგაშლილი,
სვანურიზარისცრემლშინაჟური,
უშბისკალთავარმეწყრადდაშლილი,
დააქაფებულენგურსნაწური.
დარიალსმჯდომიქირიკაშვილის
შეცოდებულიჯიხვივარნორჩი,
გერგეტისმზევარმყინვრადაშლილი
დაგანძისგადამმალავიომში.
ჭიუხშიხევსურთანშემთხვეული
ფშავშიმისულინისლისუბევარ,
დინჯითუშისდაფიცხიმთიულის
თვალშიდამდგარიფიქრისგუბევარ.
ქართულისულისმგელვარერაშის
შმაგი,
ამაყიდამორცხვიმთავარ,
ჭოროხისთავშიცდაგურჯისკარშიც
ჩაუქრობელიქრისტესნატვრავარ.
კუპრადდაჭირადმოზღვავებულით
ვერმოწამლულიხულოელივარ,
განდაგანთრევასარგუებული
შენიერთგულიაჭარელივარ.
ბედნიერებამმითხრა_ თუმეძებ
ალესანდროულსნუმოსწევგვიან...
რაცკირაჭველმასწრაფადვაკეთე
იმასნამდვილიხვანჭკარაჰქვიან.
ჭელიშისოთხთავთანშეწირული
სანთელ-ბერებისარგანაგონი..
სჯულისმსხვერპლივართავგანწირული,
სიდარბაისლევარბარაკონის.
ტაოსცრემლივარბანადშთენილი,
სახლისდაცვავარლომგულ-ფხოველის,
კლარჯეთისხმავარვერმოწვდენილი
გალავნებამდესვეტიცხოველის...
მამაგრიგოლისშეწყნარებული
არაუდებიხანძთისშვილივარ,
ფარავანივარნინოსხლებული,
იოთამზედგენიძისძილივარ.
თუარდაგღალე_
აფხაზეთივარ...
სურნელისოჭისმთუთქავს, მაციებს,
მეყოველღამეკვლავიქშევდივარ
სანამუფალიარმაპატიებს_
ქართულისზერელედმივიწყებას,
სტუმარ-ქალებისმალულადდევნას,
სიმდიდრისათვისგაფაციცებას,
მიწასმოწყვეტას, საფლიდოლხენას.
სანამუძღებიშვილიმამასთან
თავჩაქინდრულიცრემლითარმივალ...
სამოსელსპირველსმამაჩამაცვამს
დასიხარულითგულიწამივა...
სანამილორშიწმინდაგიორგის
არმივენდობიმწირველ-მღვდელივით
დაარვიტირებრაცარვიცოდი
ზურმუხტ-ბიჭვინთისღვთისმშობელივით...
მაშინდასცხრებააბელისცრემლად
სამაჩბლოშიდაბაბრწყინვალე,
აღარვიქნებიკერპებისმძევლად,
აღარშემარცხვენსჩემისიმხდალე.
ბედნიერებამმითხრა_ სადმეძებ...
მზედასავლეთშიროდისასულა,
რეებსაგროვებ, დარდობსაგნებზე
დავეღარიცლიიდგეკაცურად!
სადმე,
სულახლოს, აქ, ვარძიასთნ
სარგისთმოგველისნაკამარალზე,
მტრისგაოგნებულელეგიასთან,
მისმოღალატეცოლისდანკალზე...
ქორებრხედვიდემღელვარეზეგანს
ლურჯ-ბალახიანჯავახეთისა,
მესხთასამკვიდროს, აბულისწყებას,
კუმურდოსლოდინსძღვენთაკვეთისა.
ნაათაბაგარ,
ნამოღალატარ
ოდესღაცტყიანგანვლიდეგორებს,
დაუდევარიფიქრისკვალდაკვალ
მიადგებოდემოპარულ ლორეს...
ბედნიერებამმითხრა_ რავიცი...
კახშიინგილოსრაეშველება...
თუგეშორებაუკვედმანისი
დამარნეულიარგეშენება..
ისემოკვდები_ გარეთარგახვალ
რისთვის-ღაცხოვრობ? საერთოდვინხარ?
შენძმაოქართველსსულაღარგავხარ...
რასადღეგრძელებ, რაებსიხსენებ,...
ვისრადარგიასადრამოგსვლია?!..
დასთვრები,
ისტორიასიჩემებ
ხალიბებს,
ჭანებს, კაბადოკიას...
არაფერსარქმნი... რით-ღაშოულობ
მაგსაგროვებელს- დაარასარჩოს?
მოფხანვისმაგვარშვებასპოულობ
როცაიყიდიდააღარცგახსოვსრისთვისიყიდე?
რისგეშინოდა? -როცამოხვეჭისგზაზედგებოდი...
რითმიგაძინესდარაგინდოდა
როცანამუსთანდაბრუნდებოდი..
ბედნიერებამმითხრა_ არმეძებ...
თორემსამშობლოსცვარიანბგერას
იავარქმნილიგულისნადებზე
იმყოფინებდიმალამოდძგერას...
მელექსეობისამპარტავნებას
მდუმარეჭვრეტისლხინშიგასცვლიდი...
დამანებებდიდევნასთავნებას
დაშენთანმოსვლასთითონმაცლიდი..
ნაღდითბილისისსაღმოებად
არდანაბიჯებხატებისგრილში
ვიწრო-ქუჩებისჭა-ეზოებად
ნატანჯიხალხისდაღლილღიმილში...
დაბრუნდებოდიმშობლებისსახლში
რაცღმერთმამოგცა_
იმით ძლიერი,
დათმენისსიბრძნესჩაჰხედდითვალში
მოიქცეოდიროგორცივერი.
ჩაგიხუტებდი..
რაცწლებიდაგრჩა
ჩემსსამკვიდროშიკვლავიქნებოდი
დაშენნაირიგარეთვინდაგრჩა
აწიიმაზედაფიქრდებოდი...
წარდგომისჟამიდამშვიდებულზე
უეცარხმობადდაგიდგებოდა
ნააღსარებზეაწიშენგულზე
ძებნადაშფოთიარიქნებოდა..
ამიტომნურსად.. გესმის.. ნუმეძებ..
ყველაასახდენზღაპარშიმნახე..
დასიხარულისუხლებველებზე
იმედისსიოდგამომიძახე...