შენა ხარ წყარო, თავანკარა-მე ვარ წყურვილი, შენა ხარ ნება-მე ვარ გზნება, მე ვარ სურვილი. შენა ხარ სიო-სასხვისიო-მე ვარ ხანძარი, შენ ხარ ნათელი-მე სანთელი-შენი ტაძარი.
შენა ხარ ხატი, სალოცავი-მე ვარ მლოცველი, შენა ხარ ვაზი-მე ვენახის ფესვის მკოცნელი. შენა ხარ ქარი, ბობოქარი, შენ ხე ხარ ნატვრის, მე მადრიგალი,შენ-გრიგალი ნატვრის ხეთათვის.
შენა ხარ მთვარე, ღამის ვერცხლი, მე-მთვარეული, შენ სულით-ხორცი, მე კი შენით გადარეული. შენა ხარ მიწის სიხავერდე, შენ ხარ ჯეჯილი, შენ ხარ სიცოცხლე მე კი შენით გულგაგლეჯილი.
შენ ხარ ნექტარი სათაფლიის, მე ვარ იელი, შენა ხარ თაფლი მე-ვიღაცა გადამთიელი. შენა ხარ სხივი მზის ხანჯლების, მე კი ვარ თოვლი, შენა ხარ ცეცხლი, ჩემთვის მზეც-კი გამლღობი ყოვლის.
შენა ხარ ცისა, ანუ ღვთისა, მე კი მიწისა შენ რომ შენ არ ხარ, ეს ღმერთმაც და კაცმაც იცის... |