საირმეში დამესიზმრა ფურირემი,

მკერდხატულა,

ყელმაღალა,

გიშრისთვალა...

დამინახავს სილამაზე ქვეყნად ბევრი,

არასოდეს შევხვედრივარ იმისთანას.

ხელთუქმნელი ქანდაკივით იდგა მთაზე,

ცისარტყელა ციდან რქებით ჩამოჰქონდა.

შენი ჰქონდა მჩქეფარება და სინაზე,

ყელიც შენი...

თვალთა შუქიც შენი ჰქონდა.

ვერცხლის თასით გავუწოდე წმინდა წყალი,

არც მომხედა,

თვალი სადღაც გაურბოდა,

სულ ტყუილა შევხაროდი მე საწყალი,

იმ ურჯულოს, თურმე გულიც შენი ჰქონდა.