წვიმა მიკაკუნებს, კარი გამიღეო და არ შემოვუშვი სახლში... რატომ წამიშალა შენი ნაფეხური ერთად რომ მივდოდით მაშინ... შენი ხელისგული ჩემს მხარს ეხებოდა, ტკივილს ვეღარ ვგრძნობდი გულში... სველი ქვაფენილ ნელი ნაბიჯებით მარტომ გადავტკეპნე გუშინ, ახლა წვიმა ისევ კარზე მიკაკუნებს, მე კი აღარ მინდა...მცივა, შენგან მიტოვებულ ნაიარევ ქუჩებს ახლა უჩვენობა სტკივა. |