სხეულიც ეჩვევა მსუბუქად სიარულს, (ცრემლებით დაულბო წვიმებმა მზეს უბე) და ჩემში არ შევწყვეტ სამყაროს ჟრიამულს. სიმშვიდემ ამბოხით ატეხა განგაში, ვუღობავ სხვა ფიქრებს დამშეულ კალაპოტს, მთვარეს რომ ლოგინში ჩურჩულით ვაგზავნი, თოლია დილამდე ტალღებზე თამაშობს... რამდენჯერ დაღამდა ცხოვრების თვალებში, მიწაზე ბეჭებით გამაკრა ოცნებამ, რამდენიც ავდექი, იმდენი დავეცი, ხანდახან მგონია, რთულია მორევა... და მაინც ვინ თქვა რომ საზღვრები შორია, ან ფრთებით გარღვევა კედლების არ ძალმიძს, ჯონათან, ხანდახან ისიც კი მგონია, ვინ იცის, საზღვრები საერთოდ არც არის... ოცნებებს დავუყრი ცას ფეხის ტერფებთან, მიწაზე ხეტიალს ამ ღამით ვასრულებთ ჩვენს წასვლას უსივრცო გაფრენა ერქმევა მაშ, არავითარი ბორკილი ამ სულზე! |
siyvaruli.in:
By nervoza
By nervoza
ჩემი დუმილიც მიითვალე
შენდამი ლოცვად . . .
შენდამი ლოცვად . . .
* * *
ავტორიზაცია
იყიდება siyvaruli.in
ჩვენ facebook-ზე
რეკლამა
 |
რეკლამა
 |
რეკლამა
 |
მინი ჩათი
რეკლამა
რეკლამა
პარტნიორები
WWW.GETOP.IN WWW.TOPSAITEBI.GE For Mobiles დაამატე საიტი |
