მსურს რომ აიმღვრეს ვნების სიმფონია, სხეულში აბობოქრდეს მორევი ეშხის; ქარი სიყვარულის ჩემი თვისტომია, გრძნობებს წამომიშლის და გრიგალს ვეტრფი.
მსურს რომ მიყვარდეს როგორც არასდროს, როგორც არავის არ ყვარებია, მსურს რომ ვტიროდე თანაც ამავდროს; ჯერ ტრფობის ცრემლი არ დამდენია.
ბობოქარ ღამით ჩაძინებისას მისი გულ-მკერდი; და გარიჟრაჟზე თვალს რომ ავახელ-მისი სურნელი; აი სულ ეს არის რაც მსურს და მინდა "ის”-ჩემი ერთგული,მეც-”მისი” წიმნდა.
ერთად სუნთქვა,ერთად ძგერა გულის, ერთი სამოსი-სამოსი სულის; ერთად სარეცელზე,ერთი ჭერის ქვეშ და პაემანი "იმ”ხეივნის ქვეშ….
მსურს რომ აიმღვრეს ჩემში სიმფონია; მსურს რომ მიყვარდეს როგორც არასდროს; რადგან ქარი ტრფობის ჩემი თვისტომია, მსურს რომ ვტიროდე თანაც ამავდროს. |