შენთან ვარ განა შენი ვარ,
რადა მჩემულობ, ლომო,
მე შენთან რა დამრჩენი ვარ
ძაანაც მოინდომო.

მე სადაც მინდა, იქა ვარ
შენ იქნებ მკლავსაც მხვევდე,
მე კი, ლაღი და თავნება,
ცხრა მთის გადაღმა ვფრენდე.

მე ჩემი გამკვირვებია:
ალბათ, გიჟი ვარ, თორემ,
ჭკვათმყოფი ვინ გაექცევა
მაგ შენს უნაზეს ტორებს?!

სულ ჩემთვის გაგნათებია
შუბლი მკაცრი და ფართო,
ყოველთვის როდი მიყვარხარ
ხშირად მიყვარხარ მარტო.

ოღონდ, როდესაც მიყვარხარ,
რა სათქმელია ცხრა მთა
სხვა პლანეტიდან მოგივალ
უუსწრაფესად წამთა.

სულერთი არი მანძილი,
უდროოცა და დროცა
მაშინვე შენთან გავჩნდები,
მომესურვები როცა.

სუმთლად აბუჩად ავიგდებ
მოუცლელობას, მოცლას,
მოვალ და მოვისურვილებ
მაგ შენს გამშოლტველ კოცნას!