სულ სხვა გიკოცნის მძინარე თვალებს,

და წლებიც ისე სწრაფად მიფრინავს,

თითქოს გვახსენებს აღებულ ვალებს..

მაგრამ როდესაც ვიყავით ერთად –

ყველა წუხილი გვქონდა ერთობით,

ეს სიყვარული მიგვაჩნდა ღმერთად –

ახლა რომ მასზე ფიქრით ვერთობით..

როცა ვჩხუბობდით – გეძახდი თამარს...

გულს ვიჯერებდით ბავშურ დავებით,

მერე კი ღამეც იხსნიდა ქამარს

და კაბას რთავდა დიდ ვარსკვლავებით..

ახლა რომ ზამთრის სპექტაკლი დადგან,

ოქროს თევზებით მაჩუქონ ბადე,

მე მაინც მიყვარს ზაფხული რადგან –

ზაფხულის მზეში შენ დაიბადე..

გავყურებ სარკმელს:გარეთ ქარია...

ასე მღიმარი რადავარ ნეტავ...

იცი ძვირფასო,რა მიხარია?

დღეს შენ რომ ასე ბედნიერს გხედავ..