ამ გაზაფხულზე ისევ იბარტყა

გრძნეულმა სიტყვამ:

-მე შენ მიყვარხარ!

ზამთრით დაცლილი გულის გოდება

ჰყვავის ატმის და ტყემლის ტოტებად.

-მე შენ მიყვარხარ!

ხსოვნის მიწურთან

აპრილის ღამე შეშარიშურდა.

გახსოვს?ხომ გახსოვს

ქვაზე ბზრიალა

საკინძის ღილმა გაიწკრიალა.

და შენი მკერდის წყვილი ნობათი

მათრობდა სულის ამოხდომამდი.....

-მე შენ მიყვარხარ!

როგორც მიმინო,

შენზე ოცნება ცერზე დაფრინდა.

ასე მგონია მკლავებს გაშლი და

ამოფრინდები ნისლის ქაფიდან....

ამ გაზაფხულზე ისევ იბარტყა,

გრძნეულმა სიტყვამ :

-მე შენ მიყვარხარ!

და სიყვარულით ჯერ აუცრელი

ბაგეზე მოკვდა ვარდის ფურცელი...

სადა ხარ,

აპრილს საით მიარხევ!-

ძახილით ყელი გამოვიღადრე.

საოცარია,

მე რომ მიყვარხარ,

რა მოხდებოდა შენც რომ გიყვარდე!!!!