და ვეჭიდები მე შენს ფალანგებს,
მიყვარხარ ძლიერ.
შენ ეს გადარდებს.
და ზედ გემსხვრევი გაუთავებლად...
როგორ მიყვარხარ,
ჩემო ღვთაებავ!

მხოლოდ ერთ გემოს არ ვეურჩები -
ბაგეს მეხები როცა ტუჩებით.
ერთს ველტვი შორის უამრავ ქართა -
როდესაც შენი ჩრდილია კართან.

და ვეჭიდები მე შენს ფალანგებს,
მიყვარხარ ძლიერ.
შენ ეს გადარდებს.
და ზედ გემსხვრევი გაუთავებლად...
როგორ მიყვარხარ,
ჩემო ღვთაებავ!

შენ - ჩემი კვნესა. მე - შენი ცრემლი...
სანამ სიკვდილის მოგვწვდება ცელი,
კვლავ დასტკბი ჩემი სიცრუის შხამით,
რომ სუნთქვამ შენმა გააქროს ჟამი.

და ვეჭიდები მე შენს ფალანგებს,
მიყვარხარ ძლიერ.
შენ ეს გადარდებს.
და ზედ გემსხვრევი გაუთავებლად...
როგორ მიყვარხარ,
ჩემო ღვთაებავ!

ჩვენს ნაცარს ჩემი დასტირის ფილტვი,
სული კი ლაღი სივრცისკენ ილტვის.
შენი ხმა ქრება და ისუდრება...
ვათვინიერებ თავისუფლებას.