ჩუ! გესმის ფოთლების შრიალი მუსიკის ნოტებად, შენ თვალებს როგორც ცას ზღვისფერი სილურჯე უხდება, ვხედავდი ტალღები ჩაყლაპულ მთვარეს, რომ გოდებდა და მზე კი ცის მკერდზე დაწყვეტილ ფიქრებად ხუნდება!
ოქროა ქვიშებით სამყარო კიდიდან კიდემდე, უბრალო ფიქრია დროების ყოველი წამება, წამები ბრუნდება სამყაროს ტუსაღის კლიტემდე და ენის არ იყოს ლექსები სტრიქონად დამება,
ყულფია სამყარო, ჯალათი მე ვარ და ლექსები, ტუსაღის სცენარით მოქმედებს ჩემივე სატირლად წვიმას ვით სამყარო , სისხლძარღვში სტრიქონად მეხსნები და ასე დაძრწიხარ სხეულში და ასე მარტივად,
იგონებ სიმართლეს ჩემივე დახატულ გმირთან და გადმოვა ჯებირში სტრიქონით შეშლილი სცენები, მეც ჩემი სხეულის ერთადერთ მეუღლედ შეგირთავ და ისევ უკან ჩემს სხულში ჩავესვენები! |