შენი შვილი
მარტოობას დაუნთქავს, დედა.
სარკმელთან მდგარი
ასანთის ღერს აწვალებს ტუჩებით.
ვიღაც კი წვიმაში გარბის
ვიტრინების სინათლეზე.
შენი შვილი
მარტოობას დაუნთქავს, დედა.
მარტო მიიკვლევს
ასე დამღლელ სიცარიელეს
და მას ამ ქვეყნად
აღარა აქვს უკვე საქმე
არავითარი. |