სამშაბათი, 26. აპრილი 2011 დრო 12:06.
მაღალ ტატნობზე დგას ეკლესია, იქ ერთი მღვდელი აღავლენს წირვას. მას თავის ტკივილზე არც უკვნესია, ის თავის ყოფას ქვეყანას წირავს. მოსილი რწმენით და სასოებით, ის ცად მაღლდება უხილავ გზებით. საუბრობს უფალთან განმარტოებით, საუბრობს ცოცხლათა ტკივილის ხმებით. -უცნობი გზები შენსკენ სავალი, გოლგოთის გზაა იქნებ ნაცნობი? თუ არ ვიგემეთ ტანჯვა მრავალი, სული ვერ გახდება ისე ნაწრთობი? ნუთუ ცხოვრება ეს ის ცეცხლია, რომელშიც უკვდავი სული იწრთობა? ნუთუ ცხოვრება ჯოჯოხეთია, რომელიც ასე ძნელად ითმობა? -უკვდავ სიცოცხლის მოგეცათ მადლი, გზაც აირჩით, თქვენი ნებაა. თუ კი ჯოჯოხეთს ცხოვრებას ადრით, იცოდეთ; ჩემი გზა მოთმინებაა. |