გაწყენინე... და შენს სახეს რისხვა ფარავს, მგონი აღარ შეგიძლია პატიება, ერთადა ვართ, მაგრამ უკვე ისე ვსხედვართ ჩხუბის შემდეგ რომ იციან პაწიებმა. თვალზე მომდგარ ცრემლებს უკვე ვერ ვიკავებ, შენც კაცური ბოღმა ყელში გაგჩხერია, ვფიქრობთ, ვდაობთ და მაინც ვერ გადავწყვიტეთ ჩვენ ორს შორის სულ მართალი რომელია. დღეს აზრებით სასიკვდილოდ შევეჯახეთ, და შენ უკან ვაჟკაცურად დაიხიე, ამ დათმობით, სინანულის მძიმე გრძნობა უკურნებლად გულზე დარდად მომახვიე. თუმც უშენოდ ეს სამყაროც არად მიღირს, გადავწყვიტე სამუდამოდ გაგეცალო, როგორც სხვა დროს, ახლაც გეყოს ვაჟკაცობა ეს გაქცევა სიყვარულად ჩამითვალო.... |