ცისკარზე ნანახი ვარსკვლავი მელანდება... რატოღაც ცისკიდე წითლად ფერადდება... ქართველნო! რა ხდება! რატომ აღარ ვღელავთ?! იქნებ აფხაზეთის ზღვა აღარ გვენატრება?! რატომ მოგვიდუნდა გონება მოსხლეტილი?! ხომ არ დაგვიგუბდა სისხლი მოჩქეფილი?! უდრეკი რვალის მკლავი იქნებ დაგვიცომდა?! თუ პატრიოტი გულები უკვე დაიხოცა?! გონს მოდით ხალხნო! მტერი სახლში გვიზის! ”ქართლის ცხოვრება” ნუთუ აღარ ვიცით? ”ვეფხისტყაოსნისთვის” რატომ ვეღარ ვიცლით? სამაჩაბლო ადგა, უკვე აღარ იცდის! გადამთიელი გარეჯს გვემართლება და მათი სახელის ქუჩები თბილისს ემატება. წმინდა ქართველობა, ხალხნო, გვეკარგება! სატანა ხარხარით, პირღია გვეტანება. ქართული გვარით ციგანი მეტლატება! ამ ჩვენს ქუჩებში კაცი ქალს ემსგავსება! მაგიურ კახეთში ვაზი იჩეხება! დამეხილი მუხა ისევ იმეხება! მოდით, დავარისხოთ მტრისთვის ზარები, აღარ ავატიროთ ქართველი ქალები! დავღვაროთ მტრის სისხლი, გავწიროთ თავები რომ მომავალს პირნათლად შევხედოთ თვალებში! |