ბედმა მომისაჯა ალბათ უშენობა მუზაც გამებუტა ცალად მიგდებული. და ეს პერიოდი სანამ გაივლიდეს, ბევრჯერ მომაკითხავს აზრი დიდებული...
აზრი ნაცნობი და არცთუ უჩვეულო და ჩემს გონებაში ლაქად დარჩენილი, კითხვა უცნაური, კითხვა უპასუხო: "რისთვის ვარ, უფალო, ქვეყნად გაჩენილი?"
"იქნებ დამიბრუნო ჩემი ანგელოზი, ამით რა წახდება, მეც რომ დამლოცავდე?! ნუთუ მარტოობა ჩემთვის მოიგონე, ნუთუ უბედობა ჩემზე გამოსცადე?!"
მაგრამ კვლავ არ ისმის პასუხი ზეციდან, თავზე მათენდება ეს ღამეც უძილო, ახლაც თვალწინ მიდგას ეგ შენი თვალები - ზღვასავით მღელვარე, ზღვასავით უძირო!!! |