დარდი უსიტყვოდ შემოდის გულში დღე დაბინდული მთვარეს მოელის, აღარ ვიხსენებ რა მოხდა გუშინ შენ გეკითხები-რატომ მოხვედი?
რატომ მოხვედი,ხომ წარსულია ხომ ვერ იწამე ვერცერთი სიტყვის, ის დრო ბედისგან ხაზგასმულია... ხომ ყველაფერი დასრულდა თითქმის...
ახლა არ იყო დრო გახსენების ვიღას ჭირდები უგულო,მცველად ეს გამოჩენაც ხომ გასვენების ყვავილებივით სიცოცხლეს სცელავს...
რატომ მოხვედი,რამ შეგაწუხა? თუ კიდევ რამე დაგრჩა უთქმელი? თუ,ყველაფერი ჯერ არ დასრულდა და რომ ვირწმუნო დროა-უფლების
ან იქნებ გსურდა ჩემთვის ტკივილის ძველი სიმძაფრით განმეორება, იქნებ ჩაგესმა შვილის ტირილი გაღვიძებული შეგრჩა ოცნება...
რატომ გამიქრი როგორც სიზმარი გთხოვ მომიტევო ეს ერთი ბოდვაც... ვიცი,ვიხსენებ,შენ ხომ მითხარი რომ აღარ მოხვალ,რომ აღარ მოხვალ... |