ნეტავ შემეძლოს თქვენი დანახვა,
კვლავ მოფერება გულის და სულის,
ნაზ სიყვარულის დიდი ასახვა,
და საოცარი, სითბო წარსულის.
იმ ჩვენს გრძნობას და იმ ჩვენს გაგებას,
უსიტყვოდ გული, რომ ხვდება სითბოს,
მაშ გაუმარჯოს, იმ მოფერებას,
ასე ძალუმად სული, რომ ითხოვს...
იმ მონატრებას, გრძნობას სასწაულს,
როცა არა ვართ, ერთად და ვიცით,
იმ სიხარულს და კვლავ იმ სიყვარულს,
როცა შეხვედრის წამით გნვიცდით! |