კვლავ ფეხის წვერებზე ყინვა დგას ქუჩაში... ჩემს წინ კი თებერვლის დღეები ჩამოდგა. სიგიჟე სიმშვიდეს საფიქრალს უთავსებს... ყინულის თაიგულს მიგზავნის ვარდობა. კედლებში გაატანს ქარების ღრიალი... და გარეთ კვდებიან სიცივით ტოტები. ხმაური მაწოდებს სიგიჟეს ფიალით... დაღლილი ლექსებში-ტოტივით მოვტყდები. ასეთ დროს ძნელია მცდარ აზრებს ავცილდე... ძნელია აივსოს იმედით ფიქრები. ქარები სიგიჟეს ფიალით მაწვდიდნენ და მე და ”არავინ” ხმაურში ვიდექით... |