მე ის დილა ვარ, გარიჟრაჟის ვარდისფერები, გაღიმებულს რომ გაგაღვიძებ, მოგეფერები, მე ის მიწა ვარ, დედამიწა, ფეხს რომ მაბიჯებ და ვეფერები, გულში ვიკრავ შენს ჩუმ ნაბიჯებს...
მე ნიავი ვარ, მონავარდე შენს ლამაზ თმაში, მე სიზმარი ვარ, გაფრენილი ოცნების ცაში, მე ის ღამე ვარ, უსასრულოდ რომ ვითვლი წამებს, ძილგატეხილი, მომქანცველი, უკუნი ღამე...
სასთუმალი ვარ, მოტრფიალე შენი სხეულის, ლურჯი პერანგი, თეძო-მკერდზე შემოხვეული. ...და მე ყველგან ვარ- მზის სხივშიც და ღამის წყვდიადშიც, ქარის ჩურჩულშიც, ცისკრის ნამშიც და განთიადშიც...
გთხოვ, მაპატიე, ყველგან რომ ვარ და შენი არ ვარ და რომ მიხდება შენი კოცნის ჩუმად მოპარვა, გთხოვ, მაპატიე, თუნდაც მხოლოდ სულ ერთი წამით, ჩემო სიცოცხლე, თუ ოდესმე გაწყინე რამით!. |