საქართველო ხარ შენ, საქართველო ვარ მეც. გადავივლიდი მთებს, გადაგიყვანდი შენც. აგიტაცებდი ხელში, და ვიყვირებდი მთებში. მდევარს მივცემდი მახვილს, კისერს მოვჭრიდი მხრებში. მთიელთა ლუდით მთვრალი, შენ გიგალობდი ბარშიც. ვერ გავძღებოდი კოცნით, ჩვენი ვაზით და ყანით. ავაშენებდი ოდას, პატარასა და კოხტას. აკვანს დავდგავდი წიფლის, შიგ ჩავაწვენდი ქალ_ვაჟს. კედელზე დავკიდებდი, პაპის დანატოვ ფარ-ხმალს. სიტყვას გეტყოდი ქართულს, წინაპრებისგან ნასწავლს. საქართველო ხარ შენ! საქართველო ვარ მეც! დაიმახსოვრე ეს და დამიმახსოვრე მეც |