სხვისთვის "ძვირფასით" არ იწყება ლექსი, ესოდენ, სამშობლოსათვის აბანალურს ვეძებდი ფრაზას, წაკითხული მაქვს, ქართველები ერთურთს ესროდნენ, თანაც ზურგიდან... გულში მრჩება ტკივილის ფაზა.
ღმერთო რამდენი ღალატია, რამდენი წიხლი, რამდენი გვყავდა მოკეთე და რამდენი მტერი, რომ დამბაჩიდან სუიციდებს შიგ შუბლში იხლის, რომ მისი ცხენი, მარტო კვდება, ეყრება მტვერი.
შავი ღრუბელი გაწელილა ნიკოფსიამდე, დარუბანდიდან, შესამჩნევი არის უბრალოდ, სიკვდილისათვის ალბათ ბევრი იყო სიაში, თითო სიკვდილზე, თითო ცრემლი მოგვცა უფალმა.
სხვისთვის ძვირფასით არ იწყება ლექსი ესოდენ... |