ჩემი მუზა ხარ და რომც არ იყო,
წერის მიზეზად მე თვითონ გაქცევ,
შენგან გაქცევას ბევრჯერ მპატიობ,
თუმცა, მე წასვლას გპატიობ არცერთს.

ბოლო ფრაზასაც დავწერ და მორჩა!
სულ გავერიდო, სჯობს, თვალებს თორემ -
საყვედურს, ნათქვამს მაგ ჩუმი მზერით,
კვლავ უპასუხო კითხვებად ვტოვებ...

რაში მჭირდება სხვამ გამამართლოს,
როცა შევცოდე საკუთარ თავთან
და თუკი შენს წინ თავს მორცხვად დავხრი,
ან მიყვარდი, ან... მიყვარხარ... ალბათ...