როგორც სიცივე ზამთრის მიწურულს, ისე მომინდი, ისე, რომ პულსი, არ მესინჯება არტერიაზე. ჩვენი სახლია უფრო მიწური, სხვისი კი არის მთელი კორპუსის მატერიალი.
თეთრად ვათენებ ყოველ კვირა დღეს, თეთრად ვათენებ დანარჩენებსაც, გრამაფონი კი ამბობს "წინწყარო"-ს. მინდა კედლებთან ისე მივვარდე, თითქოს გიჟი ვარ... ყავარჯ-ენები, გვერდზე მივყარო.
მეტი არ ვიცი გითხრა რა უკვე, მქვია ცხოვრების რადგან მაჟორი, აორტიდან კი სისხლი ჩანს კიდევ. ორი გზის გაყრას უნდა დავუყვე, თუ მესამე გზას თვითონ მაშორებ... ხელი ჩამკიდე. |