მაგრამ იწყება. ასწიეს ფარდა.

მის წინ კარპიის არის ცხედარი.

ქალის თვალები იფეთქებს ვარდად,

გრძნობათა ცეცხლით გაუბედარი.

იდგა მუხლმოყრით და ცრემლებს ღვრიდა

სასოწარკვეთა და გრძნობა ძველი,

იყო ოცნება - ხან მარგარიტა,

ხან კლეოპატრა, ნილოსის გველი.

რა ფერებია! თვალთა სეირად

ათასნაირი ელავს კანდელი,

ხატავს ჯორდანო და რიგიერა:

მწვანე ფერების კორიანტელი.

შიპრის სურნელი, იები პარმის

თითქო ათასი არის ზმანება,

მოეფინება სამუმად დარბაზს

ოვააციის ატორტმანება.

აჰ, გრიმი, გრიმი, ლევკოებს ისე

აღარ აღელვებს გრძნობათა ქარი,

ელეონორა, ნინო ჩხეიძე,

სარა ბერნარი.