ქაღალდი, სუფთა - ზამთრის ველივით,
შრიალებს ღამით თუ ღელავს დღისით.
მარადის ფიქრობს, რომ ყოველივე
იწყება მისით, თავდება მისით!
ქაღალდი მრავალს იჩენს მარიფათს,
ქაღალდი მოდის რაგინდრაფერი:
იყო, არის და რჩება ღარიბად...
წერთ? ქაღალდია, სხვა არაფერი!
მაგრამ მოვიდა ერთხელ მგოსანი,
შემოქმედება აზრს შეუზავა,
"ვეფხის - დაარქვა მას - ტყაოსანი”,
და საუკუნე გააუკვდავა! |