სევდას მიაქვს ეს ცხოვრება, ტანჯვას ვეღარ უძლებს გულიც. ფიქრს ვუკრძალავ შენთან მოსვლას, ღამეს ვებრძვი და სიზმარში მაინც გხედავ. მინდა მწამდეს, უშენობის ამტანი ვარ, და უდაბნოს გადავლახავ მე მწყურვალი. ქიმერების დაკვალული ქვიშის საფარს, ქარი მიშლის, ქარი მიშლის, ქარი მიშლის. ფერთა ზღვისკენ სავალს მივდევ, ქარი ფიქრებს კვლავაც მირევს. დაზამთრების მოლოდინში, შენს ნაკვალევს ფოთოლს მიფენს. ჭიქა ღვინოს შეჩვეული, ერთი დოქიც აღარ მყოფნის, რომ ჩავახრჩო შენზე ფიქრი, როგორც ბურნა პაპის ქვევრში. არა განა გავლოთდები,? ნუ გექნება მაგის დარდი. მინდა მწამდეს უშენობის ამტანი ვარ, ღამეს ვებრძვი და სიზმარში მაინც გხედავ...
16:55 სთ. 27/10/2011. წ. |