ადამიანებს, ხშირად დაგვდევს ბედის დაცინვა, ეს ირონია,მეგზურივით აგვედევნება, წაქცეულები, გზად გამვლელებს ვებღაუჭებით- და ბოლოს ქვა კი...უფრო ხშირად...იმათგან გვხვდება!... ხელს ნუ ჩაიქნევ...თუ წაქცეულს ფეხი დაგადგეს, ეცადე მაინც...თავად შეძლო ფეხზე დადგომა, თორემ...სიბრალულს მათხოვარიც წუთით მიიღებს, ამ წუთის იქით...რომ აღარც კი გემახსოვრება! ხელს ნუ ჩაიქნევ...თუ სიკეთეც მტრად მოგიბრუნდა, მადლის სანაცვლოდ, თუ ბალღამი შემოგაჩეჩეს, გჯეროდეს!...სადღაც არის...ვიღაც, უფრო ძლიერი- აი, იმასთან არაფერი დაგეკარგება! ნუ ატირდები!...იმ იმედით, რომ ცრემლს მოგწმენდენ, ვიღაცა მოვა...და დაურგავს შენს სულს ყვავილებს... იმ ვიღაცასაც...თუ სისუსტე არ დაანახვე, გაგეცლება და...იმ ცრემლებზეც ცრემლს დაგიმატებს! |