მეთქვა შენთვის , რომ ალერსი მეცოტავა,
ლოდინსაც კი ვეკოხტავე საღამოთი,
დარდი მაინც ხვალ დილამდე მეყოფა და
მერე ისევ ავივსები წვიმის მოსვლით.

ვირუსივით შემიბრუნდა ცხოვრება და
შავ კაბაში წვრილი წელი უჩანს ღამეს,
ღვთისგულისთვის ,ზეცას ნუ მომიგუდავ და
მოაჩოჩე მზე ღრუბლების სუდარაზე.

სველმა ღამემ ბოღმასავით მომიჭირა,
უსინდისოდ მომანატრა ცის ელფერი,
მეცოტავა ქალურობა … თორემ ენას
სისულეელის ლაპარაკში არ დავფენდი.

თან დღეები სულ ერთ ქვაბში იხარშება,
წამდაუწუმ ცხოვრებით კი ვურევ იმდენს…
ვირუსივით შემიბრუნდა ბავშვობა და
ღვთისგულისთვის, თუ მოვხუცდე გამაფრთხილე