|
თითქოს დავბრმავდი, თითქოს ვერ ვხედავ გარშემო რა ხდება. თითქოს დავყრუვდი, თითქოს გავქვავდი, გულს აწევს კვლავ სევდა. თითქოს ვეღარ ვგრძნობ, ვერაფერს ვეღარ ვთმობ, რა მჭირს არ ვიცი. ერთადერთი რამ დამრჩენია რასაც განვიცდი. ახლა უშენოდ შევეხიზნე საოცარ ლანდებს. დავიძინებ და სიზმრებში მჩუქნი სისხლისფერ ვარდებს. ალბათ, ესაა რაც მაცოცხლებს, მაყენებს ფეხზე. თითქოს რაღაცა მამძიმებს, მაწევს ამ ჩემს სუსტ მხრებზე. ხან ვიღიმი და ეს ღიმილი რას მივაწერო? ხან ცრემლებს ვღვრი და ვცდილობ სევდა ლექსში აღვწერო. ხან მიხარია, ისე თითქოს გაგიფრინდები. ხანაც კალთაში თავს ჩაგიდებ აგიტირდები. ცვალებადი ვარ საოცარი, ვით მარტის დღენი. მინდა მოგიძღვნა თბილი სიტყვები, შენი სამშვენი ხან მინდა სითბო ვანაწილო ყველა ცოცხალში. ხანაც შემიპყრობს სიძულვილი ჩემი მოყვასის. ხან მივეცემი ოცნებებს და ამ ნატვრით ვტკბები. ხანაც იმედი მიქრება და ტკივილით ვკვდები. ხან მგონია, რომ ბედნიერება თითქოს მეღირსა. ხან უბედობით დაჩაგრული სხვისგან ველი ხსნას. ხანაც მორწმუნე, განათებულ გზაზე მლოცველი. ხანაც ურწმუნო, დამძიმებული ფერადი ოცნებით. ხანაც სიკეთით აღსავსე და სულით ძლიერი. ხანაც ბოროტი, უსულგულო გადამთიელი. ასეთი ვარ და არ მინდა რომ ყველა მიცნობდეს. ასეთი ვარ და მინდა ამ გულს თვალებით მითბობდე. ასეთი ვარ და მაპატიე თუ გული გატკინე. შენ შეგიძლია დამეხმარო, გ ა დ ა მ ა რ ჩ ი ნ ე... |