მეც არ ვიცი, ალმასი ვარ, ლალი ვარ
დაკარგული ძველი ნატვრისთვალი ვარ,
თუ წარბებად შავის კალმით ნაწერი
საიათნოვას მუხამბაზის პწკარი ვარ, -
და თითების საალერსოდ ასხმული
მძივად ვწევარ, - შავი მინანქარი ვარ!

თუ ხან თაფლის სანთელივით მკრთალი ვარ -
ფრთხილი სუნთქვით ჩასაქრობი ალი ვარ!...
საყურეთა ჩრდილში გადაკარგული,
თვალდახუჭვით მისაგნები ხალი ვარ.
სიყვარულის და სიმღერის დრო არის,
მე კი ბანზე ჩუმად გადმომდგარი ვარ!

ჩემს მომღერალს ვუცდი ყელამართული,
ხელით გულთან ასატაცი თარი ვარ,
ჩუმი ღელვით კლდეებს ვეალერსები,
საყვედურით მობუტბუტე მტკვარი ვარ,
სიყვარულის და სიმღერის დრო არის,
წვიმის შემდეგ გამოსული დარი ვარ!
გამარჯვების ხმა მოფრინდა ქალაქში,
მეც შავ წარბებს გავშლი... და მერცხალი ვარ!
ფიცხელ ომში დაღლილ მეომრისათვის
სანატრელი ერთი პეშვი წყალი ვარ...
რაა სწრაფვა, რაა ხარბი წყურვილი -
გაღვივებულ ეშხის ნაპერწკალი ვარ!